Adamın biri, Pazar sabahı kalktığında gazetesini keyifle eline aldı. Yoğun bir çalışma temposuyla geçirdiği bir haftanın sonunda, bütün gün miskinlik yapıp evde oturacağını hayâl ediyordu. Bütün haftası koşuşturmacayla geçmişti, tüm hafta iş stresi yaşamıştı. Bugün tembellik yapmak, bütün gün uzanıp keyfince dinlenmek istiyordu.

     Tam bunları düşünürken, küçük oğlu koşarak yanına geldi ve parka ne zaman gideceklerini sordu. Baba, hemen hatırladı; oğluna söz vermişti. Bu haftasonu parka götürecekti onu, söz vermişti hafta içinde.

     Ama hiç dışarıya çıkmak istemiyordu, bir bahane uydurması gerekiyordu. Sonra gazetenin promosyon olarak dağıttığı dünya haritası gözüne ilişti. Aklına cin gibi bir fikir geldi. Dünya haritasını eline aldı, yırtıp küçük parçalara ayırdı ve oğluna uzattı:

     - Eğer bu haritayı düzeltebilirsen seni parka götüreceğim, dedi. Buna şaşıran çocuk, mecburen,

     - Tamam, dedi. 

     Çocuk, elinde yırtık dünya haritasıyla odanın bir köşesine çekilirken, adam da yeniden koltuğa uzanıp büyük bir keyifle gazetesini açtı. Bir yandan da şöyle düşünüyordu:

     - Oh be, kurtuldum! En iyi coğrafya profesörünü bile getirsen bu haritayı akşama kadar düzeltemez.

     Fakat aradan on dakika geçtikten sonra oğlu sevinçle babasının yanına geldi ve:

     - Babacığım, haritayı düzelttim. Artık parka gidebiliriz, dedi.

     Adam önce inanamadı ve görmek istedi. Gördüğünde de hayretler içindeydi, çocuk haritayı düzeltmişti. Oğluna bunu nasıl yaptığını sordu.

     Çocuk da anlattı:

     - Çok basit, baba. Bana verdiğin haritanın arkasında bir insan resmi vardı. İnsanı düzelttiğim zaman dünya kendiliğinden düzelmişti.

* * *

     Pek çoğumuz dünyayı düzeltmek isteriz. Dünyadaki adaletsizliğin, ahlaksızlığın, savaşların, nefretin, açlığın, fâkirliğin, susuzluğun, kuraklığın, çölleşmenin sona ermesini isteriz.

     Ama bunu nasıl yapacağımızı bilmeyiz. Koskoca dünyayı tek başımıza düzeltemeyeceğimizi düşünürüz. Oysa yanılıyoruz.

     Dünyayı düzeltmek aslında çok kolaydır. Önemli olan, bunu nasıl yapacağımızı bilmektir.

     Herkes sadece bir insanı düzeltirse, bütün dünyayı düzeltmiş oluruz.

     Herkes sadece bir açı doyurursa, dünyada açlık kalmaz.

     Herkes sadece bir fâkire yardım ederse, dünyada muhtaç insan kalmaz.

     Herkes sadece bir ağaç dikerse, yeryüzünde çölleşme biter.

     Herkes sadece bir karış toprağı sularsa, yeryüzünde kuraklık ve susuzluk son bulur.

     Herkes sadece bir tuğla taşırsa, özlediğimiz medeniyeti kurabiliriz.

     Herkes sadece bir kavgayı sona erdirirse, dünyamıza barış gelir.

* * *

     Kızılderililer’in Lumbee kabilesinde şöyle bir söz vardır:

     “Eğer herkes bir başkası için bir şey yaparsa, dünyada ihtiyaç içinde kimse kalmaz. Sadece bir kişiye yardım et! Biliyorum, şimdiki usûl bu değil ama inanıyorum, insanlar bu yolu öğrenecekler.”

     Bu yolu sadece çocuklar biliyor.

     Biz büyükler de öğrendiğimiz zaman, dünyamız daha yaşanılır bir dünya olacaktır.

     -----

     (*) İbrahim Sediyani’nin yeni çıkan “Sözlerim Var Sevgiye Dair” kitabından alınmıştır.

*