Tutkunu oldukları Erdoğan’a yönelik bu utanç verici hırsızlık ve yolsuzluk suçlamaları karşısında, tutunacak bir dala öylesine ihtiyaçları var ki, taraftarlarının.

Küçücük bir bahaneye dahi sarılmaya, o kadar hazırlar ki!

Fakat seçilen yol yanlış. Öyle reddetmekle falan olmaz. Lâmı cimi yok, kılıfına uydurulacak!

Örneğin generaller, “biz darbe marbe plânlamıyorduk” dediler de, kim inandı?

“Zor zamanlarda yönetime el koymak bizim işimiz. Kanun nizam da zaten bunu bize görev olarak veriyor” deselerdi, belki de buralara kadar gelinmeyecekti.

Şimdi aynı şey Başbakan’ın başında.

Ama kim çıkıp da doğrudan doğruya “çaldım çırptım, yolsuzluk yaptım” der, bu koşullarda?

Kimsecikler anlamadı mı nedir, aslında Emine Şenlikoğlu bir çıkış yolu göstermişti.

“Dindar zenginler, yoksullara ulaştırması için zekâtlarını Başbakan’a veriyor olabilirler”demişti.

Robin Hood’u, sinemada görünce seveceksiniz, ama hayatta karşılaşınca surat edeceksiniz; olur mu öyle şey!

Lâkin bunu toplumsal bir siyaset teorisine oturtmak gerekiyor gene de.

İcraatı langır lungur idi diye, izahatı da paldır küldür olamaz ki.

Bence yegâne kaçış plânı, düğümü çözecek olan İslâm’daki “takiye” prensibinde yatıyor:

“Allah rızası adına yürütülen faaliyetlerde, sonuç alınana kadar asıl niyeti saklamak mubahtır.”

İşte dinci siyaset, bu manevra yeteneği sayesinde, kendisini adadığı şeriat düzeni kuruluncaya kadar, demokratik laik düzenin bütün araç ve olanaklarından yararlanmakta bir beis görmez.

Ne ki, sadece bununla yetinmek de olmaz.

Kendisini kitlelere kabul ettirdikçe adım adım ilerlerken, özellikle amaçladığı asıl düzendeki kültürel atmosferin ve kimi yapısal kurumların, el altından da olsa ufak ufak inşasına da girişir.

Malum, laik bütçe kesenin ağzını Diyanet’e gereğinden fazla açıyor olsa da, bütün işlere yeterli gelmeyecektir.

Onun öteden beri işleyen, kendine özgü bir rutini vardır.

O yürüyedursun, ama buna paralel olarak, tıpkı Ortadoğu’nun çadır devleti yöneten şeyhleri gibi sorgusuz sualsiz kullanabileceği, sonsuz inisiyatifte, seyyal ve denetimsiz bir başka bütçeye daha ihtiyacı olduğu aşikârdır.

Müstakbel Halife, peygamberin izinden gidecek seçilmiş biri olduğundan, onun namusuna dil uzatılmaz, ondan şüphe edilmez.

Onun, ne yapıyorsa bir bildiği, bir plânı vardır ve ne eyliyorsa güzel eyliyordur.

Bu yüzden o uçsuz bucaksız zula paralar, onun emanetinde ve tasarrufundadır.

Nitekim o paralar olmasa, Mısır’ın İhvan’ına, Suriye’nin paramiliterlerine, Somali’ye,Myanmar’a ve kimbilir daha bilmediğimiz nice yerlere; yurtiçinde de dinci bir diktanın çatısını çatmaya elverişli hesapsız kitapsız harcamalara imkân bulunur muydu hiç? Biz burada kiralarda sürterken, Boşnaklar Sırpların taşınmazlarını alsınlar diye, oralara bile para saçıyormuş.

El altında namütenahi kaynak olmadan, nasıl yapacaksınız bu küresel hovardalığı?

Vermeden ağalık mı taslanırmış?

Neymiş?

Kıyısından köşesinden hırsızlıklar, yolsuzluklar, arsızlıklar yapılıyormuş.

Yapılıyorsa yapılıyor, kutsal amaçlardan daha mı önemlidir bunlar?

Bu yüzden koskoca projeyi iptal mi edeceğiz, şimdi yani?

Kalori veren her ürünün, dışkısı da oluyor maalesef.

Allah’ın rızası için katlanılacak, yarın saadet düzeni kurulduğunda, ancak o zaman bu gibi şeylere fırsat verilmeyecektir.

İyi de, bunu kabul etmek, şeriatçılığı ve demokratik laik düzeni yıkmak için gizli emeller beslendiğini kabul etmek demek olmuyor mu?

Eh, oluyor.

Aptal mı yazıyor bizim alnımızda?

Pekâlâ, hırsızlığı seçin o zaman, ne diyeyim!

Size de seçenek beğendiremiyorum yahu!

Ya adice bir hırsızlık bu, yahut takiye ile yürüttüğünüz gizli emellerinizin etrafa saçılması. İkisinden biri.

Evet, haklısınız; iki ucu da boklu değnek.

Ama değneği ben kirletmedim ki!

[email protected]

[email protected]