Musallada yatan anneme son görevini yerine getirmek için cami avlusunda saf tutan cemaate seslenen hoca, böyle seslendi; ‘bir varmış, bir yokmuş…’

Ailemizin ulu çınarı yok artık.

100 yıllık bir yaşam, koca bir yürek, sayılamayacak kadar acı tatlı anı, yüzlerce torun torba…

Yaşadıkları,  yaşadıklarımız...

25 Eylül sabahı bir daha geri gelmemek üzere uçup gitti ellerimizden.

 Onu, son nefesine kadar koyun koyuna yaşadığı toprağa kendi ellerimle bıraktım.

‘Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler, ağzına dolar insanın. Sussan; acıtır, konuşsan; kanatır.’ Demiş ya şair.

Öyle…

Onu, insanın içini ısıtan sıcacık gülüşü ile hatırlayacağım.

Onu çok özleyeceğim.

Mekanı cennet olsun, sevenlerinin başı sağolsun.

TEŞEKKÜR

Ailemizin ulu çınarı annemiz Habibe ( Emine) Sarı Cingirt’in  vefatı nedeniyle, cenaze merasimi ve taziye için evimize gelen, telefon veya sosyal medyadan acımızı paylaşan, arkadaşlarımıza, komşularımıza, akrabalarımıza, hemşerilerimize, cenazesine gelemeyen ve bize ulaşamayıp gönlünden rahmet dileyen herkese, cenaze töreni hazırlanmasında ve defin işlemlerinde emeği geçen herkesten Allah Razı Olsun.